Μετά την άνοδο των τελευταίων συνεδριάσεων και την πτώση της Δευτέρας αλλά και μετά απ' όσα ακολούθησαν των πολλαπλών παρεμβάσεων των FED, ΕΚΤ κλπ πολλοί επενδυτές αναρωτιούνται αν η τρανταχτή παρέμβαση της Παρασκευής που προκάλεσε ανόδους ρεκόρ στις χρηματιστηριακές αγορές ανά τον κόσμο, ήταν ένα φιλί της ζωής για τη ταλαιπωρημένη αγορά μετοχών ή απλά ένα φιλί .. της στιγμής.
 

Η απάντηση έχει να κάνει με το χρονικό ορίζοντα που δίνουμε στη ζωή και τη στιγμή. Αν ως στιγμή εννοούμε κάτι πολύ βραχυπρόθεσμο, ίσως σε εβδομαδιαίο ορίζοντα, τότε, μάλλον, η τελευταία παρέμβαση ήταν κάτι περισσότερο. Αν, τώρα ως ζωή εννοούμε το μακροπρόθεσμο, πολυετές, υπολογίζοντας στο οριστικό τέλος της ταλαιπωρίας και της αδυναμίας, τότε μάλλον και πάλι απέχουμε από την πραγματικότητα.
Υποπτευόμαστε, με βάση τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, ότι γίνεται και αυτό θα συνεχιστεί, μία φιλότιμη προσπάθεια να μη διασπαστούν τα χαμηλά του 2008. Άρα, κάπου εδώ κοντά, τα πολιτικά κεφάλαια προσπαθούν να βάλουν μία ασπίδα για την αγορά. Έχουμε εξηγήσει πολλούς από τους λόγους που γίνεται αυτό αλλά υπό τη σκιά των τρομερών εξελίξεων που βιώσαμε στο τελευταίο διάστημα, οι λόγοι φαίνονται αυτονόητοι.
Το πρόβλημα στην όλη προσπάθεια είναι ότι το πολιτικό χρήμα δεν είναι, από μόνο του, αρκετό για να προκαλέσει μία μακροπρόθεσμη, πολυετή άνοδο στις αγορές μετοχών και να απορροφήσει όλες τις πωλήσεις, όταν έρθουν αλλά και να παρέμβει αποφασιστικά και δραστικά κάθε φορά που η αγορά θα χρειάζεται ένα δυνατό σπρώξιμο.
Το πολιτικό κεφάλαιο δε μπορεί να αντικαταστήσει το έξυπνο χρήμα. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να συνδράμει στη δημιουργία των συνθηκών εκείνων που θα προσελκύσουν το έξυπνο χρήμα. Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ακόμη. Τα βήματα που γίνονται είναι, προς το παρόν, μία απόπειρα για αποφυγή της κατάρρευσης του συστήματος. Αυτό, λογικά, θα επιτευχθεί. Σίγουρα πρόκειται για ένα αισιόδοξο μήνυμα αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετό.
Κατ' αρχήν, πρέπει να φανούν τα πρώτα δείγματα επιτυχών αποτελεσμάτων της πολιτικής παρέμβασης, γιατί μέχρι στιγμής, έχουν γίνει πολλές και η αγορά πήγε από το κακό στο χειρότερο ενώ η κρίση επιδεινώθηκε. Το πρόβλημα παραμένει ζωντανό σε μεγάλο βαθμό και η αλήθεια είναι ότι κανείς, ούτε το έξυπνο χρήμα ούτε οι πολιτικοί, δε γνωρίζουν σε ποιον ακριβώς.
Όπως γίνεται πάντα στη χρηματιστηριακή και την οικονομική ιστορία, οι συμμετέχοντες σε μία κρίση βιώνουν ένα ζωντανό πείραμα σε εξέλιξη. Αυτό ακριβώς ζούμε εδώ και 1,5 χρόνο τώρα. Ένα πείραμα αποφυγής μίας αναπόφευκτης, κατά τις προβλέψεις μας και τελικά τις εξελίξεις, κρίσης, με τους ιθύνοντες στην αρχή να αρνούνται την πιθανότητα να συμβεί, στη συνέχεια να αρνούνται την ύπαρξή της, κατόπιν να την υποβαθμίζουν και τέλος να τρέχουν και να μη φτάνουν.
Δε γνωρίζουμε πότε θα τελειώσει το πείραμα ούτε ποια θα είναι η ακριβής του έκβαση. Αυτό το οποίο μπορούμε να πούμε με αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας είναι ότι χρειάζεται και άλλος χρόνος ακόμη πριν ολοκληρωθεί η κρίση και χρειάζεται πολύς πριν ξεπεράσουμε τις συνέπειές της στην πραγματική οικονομία, οι οποίες είναι, στο μεγαλύτερο βαθμό τους, μπροστά μας.

 Πηγη   sofokleous10.gr